Γεννημένος το 1983

Ε ναι λοιπόν θα μπω και εγώ στην διαδικασία να γράψω για την νεολαία του τότε και την νεολαία του τώρα. Θα καταντήσω γραφικός όπως αρμόζει σε κάθε παιδί γεννημένο το 1983 να γκρινιάζω για το πως έχουν αλλάξει τα πράγματα και πόσο φλώροι και ξενέρωτοι έχουν γίνει οι πιτσιρικάδες τα τελευταία χρόνια. Το μόνο καλό είναι πως έχουν γίνει εξυπνότεροι καθώς οι πηγές για μάθηση και ενημέρωση είναι περισσότερες και βελτιωμένες. Και οι γονείς από νωρίς πλέον αφήνουν τα βλαστάρια τους πιο ελεύθερα να βγουν να γαμηθούν να πιουν να καταστραφούν γενικότερα. Οι επιπτώσεις είναι ένα θέμα που δεν μπορώ να το θίξω καθώς "δεν το έχω". Αν είναι καλό η κακό η απελευθέρωση των νέων είναι θέμα που αφορά τους επιστήμονες την Τατιάνα Στεφανίδου και τους παιδοψυχολόγους. Εγώ ένας απλός μαλάκας είμαι που γράφω για να εκτονώσω την νευρικότητα της καθημερινότητας. Έχουμε και λέμε λοιπόν :

Το παιχνίδι στις αλάνες πλέον δεν υφίσταται. Τα μαυρισμένα γόνατα οι πρησμένοι αστράγαλοι και τα γδαρμένα καλάμια ανήκουν πλέον μόνο στις αναμνήσεις τις δικές μας. Το ποδόσφαιρο μεταξύ γειτονιών το μπασκετ στο σχολείο το απογευματάκι και οι περατζάδες σε γειτονιές απόμακρες είναι πλέον tres banal για τα κωλόπαιδα του σήμερα. Αντικαταστάτες αυτών των δραστηριοτήτων είναι ο εγκλεισμός στα ίντερνετ καφέ, το ξεκώλιασμα στα φροντιστήρια και φυσικά το Sony Playstation. Ότι λερώνει και πονάει δεν είναι στις προτιμήσεις των νέων. Στις προτιμήσεις πλέον είναι ότι στοιχίζει και αποβλακώνει. Ευτυχώς υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τον αθλητισμό και ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ αρκετοί νέοι τις κυνηγάνε. Έμείς τα κάναμε απλώς γιατί δεν είχαμε τίποτα άλλο να κάνουμε.

Η συμπεριφορά της νεολέρας την σήμερον ημέρα είναι εξαιρετικά αλοπρόσαλη και κακή. Η ευγένια ψώφησε και βρομάει και άσχημα. Το να απευθυνθούμε σε κάποιον μεγαλύτερο παλιότερα ήταν για εμάς "μέγιστη τιμή". Μην φανταστήτε σαν τις εποχές του παππού μας να σκύβουμε και το κεφάλι αλλά έχει διαφορά. Σε κάθε τσακωμό η ηλικία έπαιζε πάντα ρόλο στο να αποφευχθούν τα έκτρωπα. Ο μεγαλύτερος έπερνε ρόλο στην παρέα και οι μικρότεροι ακολουθούσαν με πίστη και αφοσίωση. Υπήρχαν βάβαια και οι μικροτσακωμοί αλλά πάντα στο τέλος ο μεγαλύτερος έλεγε την τελαυταία λέξη. Υπάρχει πουθενά αυτό σήμερα ; Μικροί και μεγάλοι απλά είναι όλοι μαλάκες μεταξύ τους. Και το λένε και φωναχτά.

Τα κοριτσάκια του σήμερα σίγουρα είναι πιο απελευθερωμένα και πρόστυχα. Το καλό γαμήσι ξεκινάει στα 15. Το ντύσιμο επίσης πιο απελευθερωμένο. Δεν ξεχωρίζουν πια οι γυναίκες από τα κοριτσάκια. Και αν μπλέξεις σε καμιά παλιοκατάσταση μπορείς να βρεθείς και στης φυλακής τα σίδερα. Αρκεί να είσαι λεβέντης ή λεβεντομαλάκας όταν πηδήξεις το 15χρονο και δεν καταλάβεις το μικρό της ηλικίας του. Παλιότερα σε ένα σχολείο 300 παιδιών υπήρχαν 3 με 4 κορίτσια που είχαν γαμηθεί στα κρυφά και ήταν κοινό μυστικό για όλους. Κανείς δεν μπορούσε να το βεβαιώσει με σιγουριά αλλά και κανείς δεν μπορούσε να το διαψεύσει. Την πραγματική αλήθεια δηλαδή την ήξεραν μόνο οι ίδιες. Οι υπόλοιποι κάναμε απλώς υποθέσεις. Η απελευθέρωση έφερε δηλώσεις και βιντεοκάμερες ως αδιάψευστα στοιχεία. Και δυστυχώς αν δεν γαμάς ή δεν γαμιέσαι από τα 15 το πολύ 16, είσαι δακτυλοδεικτούμενος στον κοινό περίγυρο του σχολείου.

Έξοδο για ποτό είδαμε κοντά στα 17 με όριο επιστροφής στο σπίτι 00:30 το πολύ. Άντε να είχαμε πάει και μια δυο φορές παλιότερα σε σχολικό χορό να πιούμε χυμό και να χορέψουμε Γαρμπή και Savage Garden. Ευτυχώς διοργανώναμε και κανά παρτάκι σε κάποιο σπίτι με παρουσία γονιών φυσικά, χορεύαμε μπλουζ και μετά η μαλακία πήγαινε σύννεφο. Τώρα τα περισσότερα μπαράκια είναι τίγκα στο πιτσιρίκι από 13 έως 17 χρονών, κλεισμένα πόστα με μπουκάλια βότκα και ουίσκι για κάθε γούστο, έτοιμα και πρόθυμα νυμφίδια προκλητικά ντυμένα για .....ούτε και εγώ θέλω να φανταστώ και στις τουαλέτες όργια των οργιών.

Δεν θα ξεχάσω βέβαια να αναφέρω πως υπάρχουν και στην εποχή μας εξαιρετικοί νέοι που δεν παρασύρθηκαν από λάθος καταστάσεις και αποτελούν πρότυπο για τους υπόλοιπους. Μπορεί να έχουν εκμοντερνιστεί σε σχέση με εμάς αλλά τα όρια και η στάση που κρατάνε σε αυτόν τον νέο τρόπο ζωής είναι αξιοθαύμαστη. Και ευτυχώς βέβαια που τα σημερινά παιδιά είναι πιο ανοιχτόμυαλα. Το πως θα ζήσουν και το τι θα επιλέξουν είναι στο χέρι τους και μέσα από όλες τις καταστάσεις, καλές ή κακές μπορούν να επιλέξουν την πραγματοποιήση των στόχων τους ή την καταστροφή αυτών. Η επιλογή είναι δικιά τους.